نویسنده: مدير وب سايت خانه مد- پوریا عنایت خانی مدل جوان ایرانی معتقد است موفقیت در این عرصه صرفا بر اساس ظاهر نیست و یک هنرمند مدلینگ باید استعداد لازم را داشته باشد که از مهم ترین آنها شناخت فضای هنر و موسیقی است.
پوریا عنایت خانی مدل ایرانی است که سال هاست در این عرصه فعالیت دارد. او معتقد است مدلینگ و فعالان این عرصه باید نهادی هنرمند داشته باشند تا بتوانند در این عرصه گام بردارند. عنایت خانی تسلط به هنر موسیقی و داشتن استعداد در عرصه مدلینگ را برای یک مدل ضروری می داند و معتقد است که اگر کسی واجد چنین شرایطی نباشد نمی تواند با آموزش وارد این عرصه شود. آنچه می خوانید گفت و گوی هنرآنلاین با این هنرمند عرصه مدلینگ است.
چطور شد وارد عرصه مدلینگ شدید؟
رشته اصلی من مهندسی صنایع است، اما از دوره نوجوانی علاقه زیادی به حوزه عکاسی داشت به همین خاطر در زمان های آزاد در آتلیه یکی از اقوامم به این علاقه می پرداختم. بعد از آن سال ها بعد از طریق پیگیری هایی که انجام دادم از طریق ابوالفضل رزم آرا وارد این عرصه شدم و نخستین اجرای زنده خود را در سفارت ترکیه برای جواهرات سیاوش مظفریان از سر گذراندم.
فکر می کنید برای مدل شدن چه ویژگی هایی نیاز است؟
به نظر من مدلینگ یک تخصص است که نباید به آن سطحی نگریست. این تصور که مدل شدن با آموزش امکان پذیر است درست نیست چرا که نمی توان استعداد را در یک فرد ایجاد کرد. یعنی یک مدل باید استعداد این عرصه را داشته باشد تا طی فرایند آموزش بتوان آن را تبدیل به تخصص کرد. راه رفتن یک مدل دارای ریتم خاصی است به همین خاطر یک مدل باید عرصه موسیقی را بشناسد. اغلب فعالان این عرصه نیز چنین هستند. خود من نیز آواز ایرانی و سه تار کار می کنم. به نظر من در راه رفتن یک مدل ریتم نهفته ای وجود دارد که باید رعایت شود. هماهنگی عصب و عضله نیز مساله دیگری است که بسیار مهم است. یعنی اگر استعداد این هنر در کسی وجود نداشته باشد برای هماهنگی دست و پای مخالف دچار مشکل می شود.
ورزش چه نقشی در توانایی های یک مدل ایفاء می کند و خود شما چه ورزش هایی را انجام می دهید؟
من شنا، کوهنوردی، بسکتبال و دو و میدانی را در دوره های مختلف به صورت جدی کار کرده ام. امروزه در ایران اغلب متقاضیان مدلینگ به سمت پرورش اندام متمایل هستند در حالیکه این شکل تمرینات آن چیزی نیست که در سطح بین المللی از آن استقبال شود. بر خلاف تصور برخی از افراد یک بدن سالم و کلاسیک با زیبایی خاص خود بسیار بیشتر مورد توجه صنعت مدلینگ است تا یک بدن بزرگ و پف کرده که با تمرینات اینچنینی شکل گرفته است. یک ورزش مناسب در کنار تغذیه برای یک مدل بسیار مهم است. خود من 3 روز در هفته وزنه مناسب می زنم اما در 3 روز باقیمانده شنا می کنم و یک روز نیز کوهنوردی را در برنامه هایم دارم. این روش به من کمک می کند علاوه بر حفظ سلامتی بدنم شکل درست آن را حفظ کنم در حالیکه بسیاری از افراد به دنبال بدن های مصنوعی و پف کرده هستند که اصلا در این عرصه کارکردی ندارد چرا که عضلانی شدن بدن باعث فاصله افتادن بین دست ها و بدن می شود که شکل مناسبی به راه رفتن نمی دهد.
تغذیه چه نقشی در عرصه مدلینگ دارد و خود شما چه برنامه غذایی دارید؟
کسانی که در عرصه مدلینگ فعال هستند باید از علم تغذیه آگاهی داشته باشند و میزان کالری مورد نیاز بدن خود را بدانند. به همین خاطر افراد فعال در این عرصه باید از مصرف مواد پرقند و چرب خودداری کنند.
بسیاری از جوانان فکر می کنند که حرفه مدلینگ بسیار پردرآمد و در عین حال آسان است، به نحوی که نیازی به تلاش چندانی نیست و فرد تنها با داشتن زیبایی ظاهری می تواند ثروت کلانی به دست آورد. نظر شما چیست؟
به هیچ عنوان اینگونه نیست که مدلینگ راحت و پولساز باشد یا لااقل هنوز در ایران پولساز نیست. ورود به این عرصه استانداردهای خود را دارد که به جز مساله زیبایی ظاهر و بدن مربوط به استعداد و توانایی های فرد برای ارائه احساسات و مباحثی از این دست نیز می شود. متاسفانه هنوز به این بخش در ایران نگاهی ریشه ای و اصولی نشده است. این حرفه در تمام دنیا یک صنعت به حساب می آید که پارامترهای خود را دارد اما از آنجایی که هنوز برخورد رسمی با این بخش در مراحل ابتدایی است، حواشی گذشته هنوز در ذهن برخی از افراد وجود دارد که اصلا درست نیست. شاید مدلینگ برای هنرمند این عرصه شهرت داشته باشد اما در حال حاضر پول و درآمد خاصی ندارد. من معتقدم برای جلوگیری از مشکلات در این بخش باید با روش های آکادمیک پیش برویم و به افراد متقاضی این رشته اطلاع رسانی کنیم تا پس از ورود به این عرصه دچار سرخوردگی نشوند.
صنعت مدلینگ در ایران طی سال های اخیر دچار تغییرات زیادی شده است، روند این تغییرات را چطور ارزیابی می کنید؟
در سال های اخیر و با وجود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ساختار کار و شروع عرصه مدلینگ فراهم شده است، اما هنوز هم سنگ اندازی هایی هست و افرادی هستند که به خاطر نگرانی هایی با این بخش مخالف هستند. من فکر می کنم اگر خود ما دلسوز این عرصه نباشیم و با وجود امکانات کنونی حرکت نکنیم باید بنشینیم و پیشرفت کشورهای دیگر را ببینیم و صرفا الگوبرداری کنیم. درست است که انتقاداتی به این عرصه وارد است و ما همچنان با آزمون و خطا پیش می رویم، اما این حرکت ها قطعا از سکوت و دست روی دست گذاشتن بهتر است زیرا رشد این صنعت به نفع تمام جامعه از جمله تولیدکنندگان، طراحان و فعالان صنعت پوشاک و حتی بخش های فرهنگی جامعه است زیرا در بخش تهاجم فرهنگی کارآمد عمل می کند. به نظر من ما از نظر نیروی انسانی بستر بسیار خوبی در کشور داریم لذا نیازمند برنامه سازی هستیم.
و سخن آخر؟
به دست اندر کاران این صنعت خسته نباشید می گویم و امیدوارم کسانی که می توانند به این عرصه کمک کنند جهت پیشبرد اهداف این صنعت حرکت کنند و از سنگ اندازی ها کاسته شود. من معتقدم که صنعت مد ایران امروز یک کودک است که باید مانند پدری دلسوز برای رشد و تعالی او تلاش کنیم تا از نیاز داخلی به کشورهای دیگر کاسته شود و بتوانیم مد را به شکلی متناسب با فرهنگ خودمان عرضه کنیم.
منبع:هنرآنلاین
